Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





De Tijd


De voorganger van de huidige molen werd in 1840 gebouwd en is in 1853 door brand verwoest.





Sinds 1927 is de molen in bezit van de familie Zoet. In 1966 en in 1984 werden restauraties uitgevoerd; in 1990 werd een tweede koppel maalstenen aangebracht: het werd op 6 juli in gebruik genomen.






Sinds maart 1997 zijn alle enden voorzien van remkleppen; in december 1997 zijn de staartbalk en een van de lange schoren vervangen door molenmakerij Groot Roessink.














Altweiber Sommer Oostenrijk - 4 bergpassen richting Beckenried


Vanuit Davos gaan wij vandaag de 4 bergpassen rijden die richting
 Beckenried lopen.

Het zijn de San Bernardinopas, Gotthardpas, Furkapas en de Grimselpas.






We beginnen aan de San Bernardinopas, Ook wel de Passo del San Bernardino
 genoemd. Deze wordt al heel snel aangeven met borden langs de weg 
met weg nummer 6.






We gaan gelijk goed de hoogte in met een prachtig bochten werk en een 
mooi uitzicht.






We hebben op deze hoogte, bijna 2100 meter, wel last van laag hangende
 bewolking.






We komen langs Laghello Moesola en eigenlijk is het hier te mooi om met de
 auto zomaar door te rijden.






We parkeren de auto even langs de kant en nemen de tijd om hiervan een
 paar foto's te maken.






Het water komt rustig naar beneden, wat een prachtig punt is dit.






Woeste landschappen met hier en daar een berg met sneeuw. 











Huisjes die verlaten er bij staan.





Een hotel/restaurant die al aan sluiten denkt. Het is al ver in het seizoen en in 
andere jaren was de pas al dicht, zo werd ons verteld. Wat zijn we toch weer
 bofkonten. Het zit dit jaar echt mee.






En zo verlaten we de San Bernardinopas,  
op weg naar de Gotthardpas.  






Met nog een klein watervalletje onderweg, gaan we heel langzaam de 
Gotthardpas opzoeken.






We hebben gelezen dat er een oude en nieuwe pas is. We volgen de 
borden met Gotthardpas en zien al snel de slingerwegen 
te voorschijn komen. 











We worden even tot halt geroepen omdat er een groot transport aankomt. Dit is nog
 op de San Gottardo, ik hoop alleen niet dat we dit op de Gotthardpas ook gaan 
tegen komen.






Wat de politie ons niet verteld is, dat er nog een transport aankomt. Een zeer
 slechte transport begeleiding. 






Even in zijn achteruit en we kunnen weer verder.






En zo rijden we naar een hoogte van 2106 meter. 






Op dit punt is een kiosk waar we even onze benen strekken en van het 
uitzicht genieten.






Vanaf het parkeerterrein moeten we een klein tunneltje onder door om bij het
 kioskje te komen en gelukkig hebben we onze jas aan want het waait 
er behoorlijk.






Op het trappetje hebben we een prachtig uitzicht en zien de wegen onder ons
 die we hebben gereden.






De bergtop aan de andere kant van het kioskje.






We gaan even stil staan om ons te oriënteren of alles nog goed gaat. En daar neem 
ik even gebruik van om een foto te maken van het slechte zicht 
wat we hebben.






Nu zie ik daar beneden nog een weg lopen, nu snap ik wat men bedoelt met nieuwe 
en oude Gotthardpas, die ik daar zie liggen is de 
oude Gotthardpas. 






Dat staat niet op de borden langs de weg vermeld. Het is dus verstandig om 
voor de volgende keer, wanneer we daar weer in de buurt zijn, om goed uit te
 zoeken via welke plaats de oude Gotthardpas loopt.






Met dit weer geeft het niet zo welke pas je rijd. Er is zeer weinig 
te zien.






Het is rustig rijden en hopen dat de volgende passen beter zicht hebben.




































Aangekomen op wegnummer 19,de Fürkapas, is het zicht iets beter, we beginnen
 goed. We kunnen weer iets zien.






Maar heel langzaam wordt het zicht slechter, er komen weer kleine druppels 
op het voorraam,  we gaan weer stijgen en zo zitten weer midden in de
 lage bewolking.






En het zicht is weer niets. 












We kruipen omhoog tot 2431 meter, en het gaat steeds dichter zitten.



















Nu maar hopen dat de steen blijft liggen, ik zag dit thuis pas. Anders had ik 
echt even gevraagd om weg te rijden.






We rijden op de Fürkapas met het zicht op de Grimselpas. Ook die ligt in de 
mist verscholen.






Deze twee foto's kun je eigenlijk aan elkaar plakken, en dan zie je dat de ene pas
 zo overloopt in de andere pas.






Hier staan we op de Grimselpas.






Er was van de pas weinig te zien, deze passen moeten we nog een keer 
over doen. 






En zo komen we aan in Beckenried bij Hotel Nidwaldnerhof aan de 
Dorfstrasse 12. 

Woensdag 07-10-2015 - 4 bergpassen richting Beckenried