Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Viroinval - Deel 2


In deel 1 vertelde ik al dat het tegen valt met het aantal vlinders in de Viroinval. 
Op deze maandag ochtend staan we om half 5 op om naar een ander plekje te rijden. 
Een mevrouw die hier woont vertelde ons dat daar zeker mooie vlinders moeten vliegen.
 We zijn op deze vroege ochtend alleen maar door elkaar gehusseld, wat een 
slechte weg en geen vlinder te zien.


Dat is een gemiste kans, we rijden weer naar de Tienne Breunont en weer op 
het zelfde plekje zitten het Dwergblauwtje en het Boswitje weer. 






We pakken onze spullen en Loes komt er achter dat de macro lens nog in het 
huisje ligt. De grote wisseltruc voor de Oehoe is de telelens in de tas blijven
 zitten. Gonnie en Loes rijden terug en ik moet even op de
 vlinders passen.






Gelukkig zitten ze nog op hun plekje wanneer ze terug zijn. 

Ik heb nog snel foto's moeten nemen, een aardige meneer heeft een tijd met
 mij staan kletsen over vlinders en waar wij allemaal zijn geweest om
 ze te vinden. 

Deze meneer had drie exemplaren gevonden op de Tienne Breumont en vertelde
 ons welk soort het was en wees ze alle drie aan, een echte vlinder kenner zo 
blijkt uit zijn verhaal.

Nu hadden we alle drie een eigen vlinder, we hadden ze denk ik zelf niet
 gevonden. Hier waren we natuurlijk heel blij mee.






Het Bruinblauwtje zit op de lastigste plek, een struik heel dicht achter hem. 
Hoge sprietjes die in beeld verschijnen. 






Gelukkig draait het Bruinblauwtje zo nu en dan, komt er toch nog een beetje
 kleur in de foto.






De Aardbeivlinder op de kleine pimpernel, die zit op een veel beter plekje en
 die doet zo nu en dan zijn vleugels even open.






De vlinderkenner had de kleine pimpernel al bij elkaar gebonden met een 
grassprietje zodat de bloempjes mooi in beeld komen.






En dan is het weer wisselen, ik leg mijn waterflesje bij de vlinder, zodat het 
makkelijk terug te vinden is. 






Zie je de vlinder zitten...??? Loes maakte deze foto van ons. Yvonne links en 
Gonnie rechts.

We krijgen het ook een beetje warm met de regenbroeken aan. Maar is in de
 ochtend echt wel nodig om te dragen, anders is alles nat voordat de dag nog
 moet beginnen.






Het Kalkgraslanddikkopje, die zit op een prachtige plek, met het
Kalkgraslanddikkopje kunnen we met het licht spelen 
dat door de bomen komt.






Het vinden van bokeh bubbels is nu niet moeilijk. 










Maar de andere kant op kijkend is nog mooier. Spelen met de andere kleine 
pimpernel bolletjes en de lichtval door de bomen, zijn we in ons nopjes.  
De goocheldoos attributen komen er uit...hier helpen we elkaar met het parapluutje. 
De zon komt iets hoger te staan en de statief om eventueel de plu aan vast te maken
 ligt in de auto. Het is maar een klein stukje lopen naar de auto, maar omdat 
het warmer wordt zijn we bang dat het niet lang meer duurt 
voordat het Kalkgraslanddikkopje gaat vliegen.






Het Klakgraslanddikkopje geeft ons alle tijd en ik loop met Loes naar de
Vliegenorchis terwijl Gonnie nog even bij dit vlindertje 
blijft zitten. 

We weten nog goed waar de Vliegenorchis staat, we lopen er gelijk heen, dat 
dachten we tenminste. We zijn bijna aan de andere kant van de berg, we moeten 
dus terug, ik weet van het dorre boompje, maar nu komen we van de 
andere kant aan gelopen. 






Maar dan zie ik het pad wat we gisteren met Bob gelopen hebben. 
Gelukkig de twee steeltjes staan er nog. 






We nemen er alle tijd voor, maar wat staat deze Vleigenorchis verkeerd om er
 iets van te maken. Nu hebben we alle tijd, gaat het ook nog waaien, we zijn 
ook een stukje naar boven gelopen op de berg, de kans op wind 
wordt dan groter.






Het is zo nu en dan even wachten dat de wind wat minder wordt en snel
 een foto maken.






Het komt uiteindelijk allemaal goed en Gonnie komt er ook even bij. Dan komt
 er een leuk stel om ook foto's te maken van de Orchideeën die op de berg 
staan en die vragen aan ons of we weten waar de Vliegenorchis staat, zo verscholen
 staan ze op dit punt je ziet ze niet staan, wat zijn ze blij dat ze nu ook foto's 
er van kunnen maken.

Na een korte nacht en al vele uurtjes weer in het veld gaan we even terug naar huis
 om warm te eten, want vanavond gaan we weer op stap. 






Loes gaat de foto's buiten in de tuin even bekijken, Gonnie knapt even een uiltje 
en ik loop een klein rondje in de omgeving. 

Na onze avondmaaltijd die we om drie uur eten, gaan we weer op stap. Tegen half 6 
rijden we weer over de hobbel de bobbel weg op zoek naar vlinders in dit
 vlinderparadijs volgens de bewoonster hier uit de omgeving, we weten dat
 we goed zitten want de vlinderkenner van vanmorgen ging hier in de
 avond ook heen. 






Omdat we zo langzaam rijden komen we dit Knikkendnagelkruid tegen. 
Een bijzonder plantje die bij Loes in de tuin staat en hier op de 
rode lijst staat.






Er staan er ook een paar met de bloempjes rechtop, maar een Knikkendnagelkruid 
moet knikkend op de foto.

Weer geen vlinder gezien..???


Tegen de avond komen we aan bij Roche a Lomme. 
Dat ligt tussen Nismes en Dourbes.






Het imposante kruis zien we vanaf de weg al staan, moeten we daar heen..?? dat 
wordt een stevige klim. Maar we willen de 50cm hoge Bokkenorchis zeker 
zien. Want die missen we nog.


En kan je vertellen dat het een zeer stevige klim is. Het eerste stuk dat gaat nog 
wel, maar dan moet je rechtsaf bij het info bord, dat was niet leuk meer, achter 
een boom gaan staan om even uit te rusten. Het foto apparatuur op de 
rug gaat nu wel wegen. 






Maar wat een prachtig uitzicht op deze rotsachtige kalksteenheuvel, het geeft 
een prachtig overzicht van de Viroinval streek.






En ze staan er echt zo hoog, de Bokkenorchis, heel mooi om te zien. 






En rond de klok van half 9 dalen we af naar beneden. Maar ik zie die steile
 helling naar beneden helemaal niet zitten, dat wordt op de bibs zitten en 
naar beneden glijden. Maar er loopt ook een pad rechtdoor met een bocht naar
 links, we pakken heel verstandig dat pad, en dan komen we uit bij het 
veldje van het informatie bord, het had op de heen weg helemaal niet zo 
vermoeiend hoeven te zijn. 

Gelukkig is het droog weer, het pad is ondanks de stenen en geulen goed te belopen. 
En dan gaan we alweer terug naar ons huisje. De laatste avond, 
het zit er alweer op.






De weg naast ons huisje, er komt heel weinig verkeer door heen en met de
 grote voortuin er voor hoor je echt niets wanneer je in bed ligt.






De voortuin, met de zon er stralend op schijnend.






De keuken, ruim genoeg voor ons drietjes. 






De huiskamer....






Het riviertje Viroin door Olloy.






Even naar beneden gelopen om onder de brug poortjes een foto te maken
 van de Viroin. 


En dat was weer een heel gezellig weekend met Gonnie en Loes. 
Dit gaan we zeker vaker doen. Lieve vriendinnen het was weer super gezellig.

Datum; 08-06-2015

Viroinval - Deel 1


Wat worden we verwent, weer een mini foto vakantie, nu gaan we naar
Viroinval in de Belgische Ardennen. Natuurfotograaf Bob Luijks in 
combinatie met Landschap VZW, geeft dit weekend een workshop 
macro en landschap. 






Loes, Gonnie en ik gaan gezellig naar beneden afzakken, zaterdag middag
 komt Loes mij halen en rijden naar Gonnie toe, daar proberen we alles weer
 in Gonnie d'r auto te stoppen, dat gaat precies met drie setjes aan 
kleding en fotoapparatuur,  in de vroege avond komen we
 aan op bestemming.






In Viroinval is veel te zien, kalkgraslanden, wilde orchideeën, insecten en reptielen. 
Zaterdag zijn we daar wel heel erg benieuwd naar hoe dat er allemaal uitziet 
en na een heerlijk Belgisch patatje, wat zijn ze lekker, gaan we op 
verkenning uit. 

Wat zien we weinig orchideeën en vlinders, de vlinders hebben waarschijnlijk
 de onweersbui van vrijdagavond niet overleeft en de orchideeën zijn 
waarschijnlijk in mindere aantal door
 het droge voorjaar. 

We lopen over de Tienne Breumont in Nismes en kijken elkaar aan en we zouden
 niet weten wat we hier van zouden en kunnen
 maken morgen. 

De volgende dag staan we heel vroeg op in de hoop een vlinder in de dauw te vinden. 
Het is er fris genoeg voor, we gaan dus met goede moed naar de berg.
Gonnie ziet ze gelijk bij de ingang zitten en we hebben onze eerste vlinders.
Het boswitje en het dwergblauwtje, wat is deze klein. 

Daarna komen we geen vlinder meer tegen, jammer dat we niets vinden, het wordt
 steeds warmer de kans dat we nu nog een vlinder vinden wordt steeds kleiner, 
we gaan met de bloempjes aan de gang.

De Tienne Breumont is bijna 17ha groot, je loopt er zo een rondje om heen. 
Een grote speelberg met prachtige bloemen.






Ik het begin duiken we bij elke orchidee naar beneden, zo blij zijn we wanneer 
we er één vinden. Maar wanneer we goed kijken zijn ze al uitgebloeid of
 aangevreten, die gaan de prullenbak weer in.






De eerste orchidee waar ik echt even bij ben gaan zitten is 
de Bergnachtorchis.






Wat is dit een prachtig exemplaar. Het zoeken naar kleine details en proberen
 om er iets speels van te maken is nog niet zo makkelijk.






Van alle kanten wordt er een foto gemaakt.







Ook de bovenkant komt aan bod, daar zitten de bloempjes nog 
allemaal in de knop.






En een beetje vanaf de andere kant.






Dit is de Bergnachtorchis die mijn aandacht opeiste. Door de droogte een beetje
 krom gaan staan..?? of bestaan er ook kromme orchissen...






We waren gisteren de Hommelorchis tegen gekomen tijdens ons verkenningsrondje, 
we hadden bepaalde kenmerken onthouden, om hier te komen. 






Ik zie alleen maar orchideeën, bij Loes en Gonnie zijn nog andere bloemen te 
zien, daar is mijn oog echt niet op gevallen. 






Ik zeg tegen de Loes en Gonnie dat ik vast naar deze plek loop. Ze hebben duidelijk
 andere bloempjes gevonden, ze blijven wel even weg, gelukkig is de berg niet 
zo groot en de witte parapluutjes zijn snel te herkennen.






De witte parapluutjes zijn echt onmisbaar. Alleen soms moeten we er even
 achteraan duiken omdat de wind er mee gaat spelen.






Hoe mooi ze ook zijn, een creabea foto maken is best moeilijk. Het is nu zoeken
 naar grasjes en bloemen met een andere kleur die de foto een 
beetje kleur geeft.






Spelen met schaduw plekken die het witte parapluutje voor
 me maakt. 






En zo zijn er weer een paar foto's gemaakt. Wat me opvalt is dat we alle drie heel
 stil zijn, dat gebeurt niet vaak. Maar dat is een goed teken, dan hebben we
 het alle drie naar het zin.






Verderop in de hoek weten we de Poppenorchis te vinden. Een stengeltje 
met kleine bloempjes.






Wat kunnen we hier nu van maken. Er was ons verteld dat het wel een bijzondere
 orchis was omdat het echt op een poppetje lijkt.






Armpjes, beentjes en een lijfje en zeker een hele grote hoofd..?? Sorry, ik zie het
 er niet echt in...

Tussen de middag gaan we even naar huis om weer fris en fruitig rond de klok
 van drie uur bij de macro workshop van Bob Luijks aanwezig te zijn. Gelukkig ligt 
ons huisje niet ver van de Tienne Breumont, we zijn zo heen en 
weer gereden.

We zijn met een leuke groep en Bob neemt de andere kant van de berg
 dan die wij vanmorgen hebben bezocht. We komen de zelfde orchideeën tegen, 
Bob geeft goede uitleg en we worden ook op bijzondere
 planten gewezen. 

Helaas heb ik het geduld/tijd niet om van sommige orchideeën goede foto's te maken, 
we komen ook o.a de vliegenorchis tegen, maar er staan maar twee stokjes vliegenorchis 
en iedereen wil natuurlijk deze orchis op de kiek hebben. Ik kijk goed om me heen 
waar ze staan in de hoop ze morgen op ons gemak nog een keer op de kiek
 te kunnen zetten.






Ook deze middag zijn we blij met onze witte parapluutjes. 
Loes maakte deze foto in aktie.

Bob verteld ons dat we moeten blijven zoeken naar het beeld wat we in gedachten
 hebben. Ik laat Bob een foto zien van de Geelhartjes en het 
moet luchtiger van Bob...






Nu weet ik nog niet wat Bob onder luchtiger verstaat. Het Geelhartje is zo klein
 en tussen de pijlbrem is het moeilijk zoeken naar iets luchtigs. 






Geen gele pijlbrem, maar helaas ook geen geelhartje te zien. Maar verder zoeken 
wordt met een leuke verrassing onderbroken. Bob krijgt een telefoontje van iemand
 en Bob vraagt aan ons of we zin hebben om een Oehoe te zien, 
hier in de omgeving.

Helaas hebben wij onze telelens in het huisje liggen, de weg wordt goed
 uitgelegd en wanneer wij aankomen worden we door Jan van Landschap VZW 
opgewacht. Wat een leuke verrassing om ook Jan tegen te komen. We maken een 
goede klim om de Oehoe te zien. Helaas, ook met de telelens, nog ver weg. 
Maar wat is dit bijzonder om in het wild te zien.






Het is geen prijswinnaar geworden deze foto, maar zo leuk om met z'n alleen 
nog even hier heen te rijden. Een prachtige afsluiting van 
deze macrodag.






Datum; 07-06-2015