Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Brokken maken


Even iets heel anders. Dikke hazelnoot chocolade brokken op een 
broodplankje op de foto zetten.






Kan ik een hele middag mee zoet zijn, en daarna lekker opgegeten,
 niet allemaal te gelijk, maar het was wel heel snel op.






In de december maand maakt het toch allemaal niet uit, aankomen
 gebeurt even goed wel.






Wanneer je heel voorzichtig de brokken breekt, zijn de hazelnoten heel. Spelen 
met kleurtjes, chocolade blijft gelukkig wel de zelfde tint, alleen
 de broodplank veranderd een beetje.






Had ook een witte chocolade letter gehad van Astrid, die houdt niet van 
wit..heb ik even geluk. De witte chocolade letter geraspt en als achtergrond
 gebruikt. Wat is dat lastig raspen, smelt in de handen en dan is kracht
 zetten moeilijk, glijd alle kanten op behalve de goede.







De kerstdoos staat nog dichtbij en daar zitten allemaal lintjes en kantjes 
in, dat kan er ook wel bij gebruikt worden, een strik gemaakt en 
het weer een andere serie geworden.







Loopt bij jullie het water al in de mond, ga dit misschien wel vaker doen, 
het regent veel te veel deze winter. Het prachtige sneeuw van
 afgelopen jaren komt maar niet.






Dit is niet in de mini studio gedaan, gewoon het licht van buiten gebruikt
 en de camera op statief en een groot stuk stof wat ik nog had 
liggen gebruikt als onder- en achtergrond.






Datum: 22-12-2013

Schimmen en griezels

Het Spookslot, wat is dit in 15 minuten mooi weer gegeven. Als de torenklok in het Spookslot slaat, beginnen de graven te kraken en gaan de geesten, gekweld door hun verleden, op stap en laten ons griezelen. Het Spookhuis verandert in de avond in een andere gedaante..kijk mee hoe de schimmen tot leven komen...

Loes en ik stonden hier vorig jaar echt met open mond naar te kijken, dit is niet op de foto te zetten..!! glas er voor en pikken donker. Maar na onze oefening in de Fata Morgana durven we het dit jaar wel aan. Camera weer in de zelfde instellingen als bij de Fata Morgana en zoeken naar de bewegende beelden in het Spookslot. 


Dat is nu wel een nadeel, elk geestje wat belicht wordt beweegt ook,  kijk 
straks wel naar de foto's terug, ook hier konden we zo door lopen en we 
blijven dit keer gewoon staan na de voorstelling, er wordt nog wel even
 gevraagd of we blijven staan zodat de volgende ploeg naar binnen kan, 
er wordt geen probleem van gemaakt. 






Zie inderdaad in de kleine pauze dat de sluitertijd niet goed is, dan
 maar de iso één stapje hoger, dit geeft gelukkig 
geen problemen.






Na drie keer de voorstelling te zien, wordt het steeds
 minder spannend....






Alleen die donderslag, dat is niet echt mijn ding, die voel je echt helemaal
 door je lijf heen, ik weet dat het nep is, maar dat mogen ze van
 mij uit de voorstelling halen.






Een overzicht van het Spookslot, de tweede ronde zijn we iets door
 gelopen, bij de eerste ronde hadden we de balustrade voor onze
 neus die steeds heen en weer ging.






Bewegende grafstenen, doodskisten met elke keer een andere
 belichting, de witbalans op de automaat gezet. Bij een witbalans 
op bewolkt werden de kleuren heel raar.






Meneer met de zwevende groene viool kon er geen genoeg van krijgen,
 een mooi draadje door de voorstelling.






Verschillende gedaantes komen voorbij en verdwijnen weer
 als sneeuw voor de zon. 






Doodskoppen die beginnen te dansen, na drie voorstellingen zie je
 steeds meer. In één voorstelling kan je niet alles zien, er gebeurt
 zoveel in elke hoek is wel iets te zien.







Heb de 24-120mm op de body en dat is voor het Spookslot
 een goede keuze. 







Vanaf de zijkant kan ik meneer Viool goed
 in beeld krijgen






Het Spookslot is in sommige gevallen makkelijker te fotograferen, omdat 
er nu niet aan alle twee de kanten iets gebeurt, het glas voor ons is
 wel een uitdaging, gelukkig weinig mensen die weer spiegelen in het
 glas, Loes heeft haar witte jas uitgedaan. We moeten met 
alles rekening houden.






We lopen naar buiten en het was weer een hele uitdaging, we kijken 
ook gelijk buiten hoe de beelden zijn geworden, we hebben nu alle
 hoeken van de Efteling gehad, we hebben een rondje gelopen op de
 plekken die we nog niet gezien hadden maar ik denk dat dit het laatste 
blogje was van de Efteling. De meeste uitdagingen hebben we op de
 foto gezet en voor 2014 gaan we een ander uitstapje verzinnen. 







Datum: 31-12-2013

Een overzicht van de gemaakte Efteling blogjes: 

Winter Efteling  - Het sprookjes bos
Winter Efteling - In het donker
Winter Efteling - Kerstavond

Stuur- en bakboord in de Efteling

Het is weer december, het jaarlijkse uitje naar de Efteling staat in de agenda, we zijn al twee keer geweest, de dag voor Kerst, het is dan zo lekker rustig, alleen dit jaar was het zo slecht weer dat we het even uitstellen. De kaartjes zijn al binnen, we willen toch eigenlijk wel de kerstsfeer nog een beetje proeven. We krabbel over en weer, en besluiten op oudejaarsdag te gaan.













Vorig jaar hebben we als laatste Droomvlucht gedaan, en daar al
 iets gespeeld met de camera, tot hoe ver kunnen we de iso 
opschroeven zonder al te veel ruis te krijgen.

De Fata Morgana hebben we nog niet gehad en daar is het ook 
donker, we gaan dus in een bootje varen, waar nog meer mensen
 inzitten, gaat een moeilijke opdracht worden.






Maar eerst even een foto van ons samen maken, als afsluiting van
 het jaar 2013, om iedereen de beste wensen te wensen. 

Loes d'r Sony heeft een makkelijk kantelschermpje en zo staan
 we weer met die heerlijk warme kerstmuts op de foto.






Tijdens het parkeren stonden we al helemaal vooraan met de auto, dat
 is ons nog nooit gebeurt, is het dan zo stil of zijn we vroeg, we zijn 
inderdaad al wel voor de openingstijd binnen, maar er staat helemaal niemand
 in de rij bij de Fata Morgana, het eerste rondje in het bootje zitten we 
wel vol, maar het tweede en derde rondje zitten we helemaal alléén, we 
hoefde niet eens uit te stappen. 
Zo rustig is het op oudejaarsdag.






We hebben 8 minuten de tijd op de camera op de proef te stellen. Of anders
 gezegd we zitten 285 meter in een bootje wat toch wel een klein beetje 
wiebelt, sluitertijd moet dus wel ietsjes hoog blijven. Met een 1/40ste gaat
 het fout, die zijn bewogen. We kunnen ook niet stil zitten... In de Ardennen 
bij de grotten van Remouchamps stond de camera op Hi 2 dat
 is +/- 25.600 iso, op het scherm ziet dat er niet echt netjes uit, ben
 er nog niet aan toe gekomen om dit te verwerken, maar ik probeer
 het dit keer iets lager te houden. 






Met al die bewegende oosterse figuren probeer ik het om met
 een 1/60ste uit te komen. Dat lukt met een iso
op Hi 0.3 +/- 8000 iso en Hi 0.7.  

Ik pak het boekje er bij om te lezen hoeveel iso Hi 0.3 en Hi 0.7 is, 
en lees dat er ook ruisonderdrukking op de camera zit, waarom 
lees ik toch achteraf pas dit soort gegevens. 






Na het tweede rondje ga ik van stuurboord naar bakboord in ons
 bootje, en aan die kant van het bootje kan ik deze sierlijke 
buikdanseres op de foto zetten.






Kijk soms stiekem op het kleine schermpje van de camera en de 
resultaten op deze iso is goed te doen.






Bij Ali Baba en de zeven rovers wil ik het goud wel heel graag op de foto 
hebben, wat blinken die centjes en parels mooi.






Zit aan deze kant goed en gelukkig zijn ze niet bewogen,  bij de eerste
 keer langs varen was het genieten van wat we allemaal zagen, wa
hebben ze dit toch allemaal knap gemaakt.






Wil je op een rustige dag naar de Efteling dan is oudejaarsdag 
echt aan te bevelen.






Wij hebben er weer van genoten en na de Fata Morgana zijn we
 naar het Spookslot gegaan, maar 
die serie komt later...






Datum: 31-12-2013

Zuurstokken in het water


Of had het een hele andere titel moeten hebben. Want wie wat bewaard 
heeft wat, wat was dit een prachtig gezicht, deze vrolijk gekleurde 
vogels in het ijs op het Veluwemeer.







IJsschotsen nog genoeg in het water, toen wij aankwamen, met
 onze badlaken en zonnebrand, aan het strandje, konden we deze
 gelijk opruimen. De flamingo's zaten ook ver weg omdat het ijs hun 
belemmerde om naar voren te komen, geduldig 
hebben we zitten wachten tot dat het zonnetje een beetje zijn 
werk ging doen om het ijs een beetje te smelten.







En wat hebben we een geluk, het zonnetje gaat schijnen. Soms kwamen 
ze in groepjes aan gevlogen wat niet altijd even makkelijk was om 
daar een goede foto van te maken. Dat was vaak 
weer een rommeltje.







Maar zo met z'n tweetjes en een beetje ijs op de voorgrond konden 
Loes en ik er van genieten. Zo apart om dit in ons 
eigen kikkerlandje te zien.








Daar zitten we dan met onze skibroek aan en handschoenen aan 
naar deze zomerse flamingo's te kijken. Het strandje begint een beetje
 koud te worden aan onze billen, maar nu ze nog meer naar voren
 komen kunnen we ze steeds beter op de foto zetten.






Het leuke van deze flamingo's is dat zich totaal niets van ons aantrokken, 
toen ze genoeg gegeten hadden, gingen al die koppies tussen de veren. 
En wij maar wachten tot dat ze weer nieuwe
 kunstjes uit gaan halen.






Zoals even krabbelen onder de kin....







Of even heel verliefd doen voor de ogen van de vele
 fotografen die er zitten...






Niet mijn sterkste kant om een vliegende vogel goed op de foto te krijgen, 
deze had niet zoveel snelheid meer, en
dan lukt het me soms.






Het groepje bij elkaar, hier is goed te zien dat het verschillende 
soorten zijn. De grote flamingo, chileense flamingo en de caribische
 flamingo, men zegt dat ze ontsnapt zijn en daarna verwilderd, 
sommige hebben ringen om, wanneer u er een mist in de 
tuin, hij kan er zomaar tussen zitten.






Ik heb al een serie laten zien van deze flamingo's in een beetje 
abstracte uitvoering.

Wil je deze serie zien klik dan even HIER.






Datum: 31-03-2013