Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Dierenpark Amersfoort - Siberische tijger

 15-02-2011
Vandaag met Joop naar Dierenpark Amersfoort geweest. De Siberische tijgers hadden het vandaag er naar hun zin en lagen niet alleen maar op hun zon plateautje. Wie wel eens in Amersfoort geweest is weet dat je ze van achter het glas op de foto moet zetten en dat er heel veel weerspiegeling is van wat er zich achterglas afspeeld, aan de kant waar de fotograaf staat. Kinderen met gekleurde jasjes o.a staan vaak in de weg. Het was een mooie dag en we hebben ons heerlijk vermaakt. Dank je wel Joop voor deze leuke dag.

Tijgers markeren hun territorium met urine. Via de markering met urine kunnen mannetjes ook merken wanneer vrouwtjes in de vruchtbare periode van hun cyclus zijn. In DierenPark Amersfoort spuiten de verzorgers ook vaak parfumluchtjes in het buitenverblijf. De tijgers worden hierdoor extra gestimuleerd om hun territorium af te bakenen.


In het wild leven tijgers solitair. Ze zoeken alleen soortgenoten op om te paren.

Tijgers kunnen het hele jaar paren, maar het komt bij Siberische tijgers vaker voor tussen november en april. Een vrouwtje is na drie tot vier jaar geslachtsrijp en een mannetje na vier tot vijf jaar. Moeder en jong blijven bij elkaar tot het jong ongeveer twee jaar is



Tijgers zijn echte carnivoren. Siberische tijgers eten vooral herten of wilde zwijnen, maar ook kleinere dieren zoals vogels, vissen en kikkers. Tijgers jagen vooral ’s nachts.

In principe vallen tijgers niet snel mensen aan, maar vrouwtjes die hun jongen beschermen of tijgers die gestoord worden in hun slaap kunnen mensen doden.


Een tijgerstaart is bijna één meter lang. Deze helpt hem om in evenwicht te blijven bij een sprong. Ook geeft een tijger signalen met zijn staart. De snorharen van de tijger zijn opvallend lang en wit. Deze helpen om de weg door het struikgewas in het donker te vinden.

Tijgers houden wat water en kunnen tot wel 30 km zwemmen. Wanneer tijgers aardig willen zijn, blazen ze door hun mond en neusgaten, wrijven ze hun koppen tegen elkaar en bijten ze zacht in elkaars nek. Tijgers kunnen zo hard brullen dat het geluid wel 3 km ver kan dragen.


Het ijsberen van de tijger is redelijk natuurlijk gedrag. Het zijn territoriumdieren die in het wild altijd de grenzen van hun territorium controleren. Omdat hun territorium hier kleiner is, lijkt het heen en weer lopen op ijsberen.


tot de volgende...

Ik heb hem - De Erasmus Munt van 2 Euro

19-02-2011
Zat deze munt in de portemonnaie, en ik had het spotje wel op de radio gehoord maar wist echt niet het internet site, dus even gewacht in de hoop dat het nog een keer voorbij zou komen op de radio. Wanneer je de munt in bezit hebt moet je het naar www.ikhebhem.nl zenden, eerst even een foto maken.  

De collegevoorzitter van de Erasmus Universiteit Rotterdam Pauline van der Meer Mohr verricht op maandag 24 januari 2011 een bijzondere Eerste Slag. Met deze officiële Eerste Slag wordt de Erasmusmunt geïntroduceerd, de allereerste Nederlandse twee euromunt met een nationaal thema. Vanaf vandaag wordt deze twee euromunt in een totale oplage van 4.000.000 in circulatie gebracht. De Erasmusmunt is geslagen door de Koninklijke Nederlandse Munt in opdracht van het ministerie van Financiën en is een officieel wettig betaalmiddel in Europa. Minister Jan Kees de Jager trad op als gastheer bij de Eerste Slag.
 Het portret van Desiderius Erasmus op de munt geeft hem schrijvend weer; hij werkt aan zijn boek Laus Stultitiae (Lof der Zotheid) dat 500 jaar geleden verscheen. Naast Erasmus staat Koningin Beatrix afgebeeld: het is wettelijk bepaald dat zij op Nederlandse euromunt wordt geportretteerd. De Erasmusmunst is ontworpen door Dylan Shields.


“Dit is een bijzonder moment. Ruim negen jaar na de invoering van de euro slaan we hier de eerste Nederlandse versie van de twee euro herdenkingsmunt. Als wereldburger is Erasmus een prachtig onderwerp om Nederland te vertegenwoordigen op een wettig Europees betaalmiddel. Met Lof der Zotheid schreef hij een van de meest invloedrijke werken van de westerse beschaving. Zo rekende hij af met groteske kortzichtigheid waarmee mensen oordelen over anderen”, zegt Maarten Brouwer, Muntmeester bij de Koninklijke Nederlandse Munt.










Tot de volgende...

Lusthof de Haeck - Hermelijn

30-01-2011
We zijn aangekomen bij Lusthof de Haeck en zijn gelukkig een beetje opgewarmd van de ochtend wandeling in de Groene Jonker. Onderweg nog geprobeerd om de zilverreiger op de foto te krijgen maar helaas deze waren ons te slim af. Bij natuurmonumenten de Nieuwkoopse plassen is netjes een toilet aanwezig. Er is een wandelroute in dit gebied maar we stonden daar echt even van "welke kant moeten we op", Loes zag het en je moet richting de kerk van het plaatsje Noorden lopen. Maar we hadden mensen met kinderen voor ons en mensen die graag in de bodem prikken. We hebben dus even rustig aan gelopen. En zijn een stukje bos in gelopen, en ik zag iets wits, dacht aan een zilverreiger, dan moet hij ook landen. Maar tot onze vreugde was het een hermelijn, kan je vertellen dan gaat je hartje even sneller slaan, maar hij was ons de eerste keer te snel af, wij terug gelopen en daar maar gewacht in de hoop dat hij nog een keer te voorschijn zou komen....

en ja, daar kwam hij, al springend over het veldje...

De Hermelijn is familie van de wezel en lijkt er veel op, maar is groter. Hij heeft een langgerekt lichaam. De vacht is kastanjebruin van kleur, met een gelig witte buikzijde en een zwarte staartpunt. De hermelijn heeft een zomer- en een wintervacht. In de zomer is de vacht roodachtig bruin, in de winter is het wit. In het noorden van het verspreidingsgebied wordt de vacht geheel wit (met uitzondering van het zwarte staartpuntje), maar in zuidelijker gelegen gebieden wordt hij slechts gedeeltelijk wit. 
Het dier kan 160 tot 310 millimeter lang worden, met een staartlengte van 95 tot 140 millimeter en een gewicht van 90 tot 445 gram. Mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes. De kop-romplengte van een mannetje is gemiddeld 297 millimeter, de staartlengte 117 millimeter en het lichaamsgewicht is 200 tot 445 gram. Het vrouwtje heeft een kop-romplengte van 264 millimeter, met een staartlengte van 110 millimeter en een gewicht van 140 tot 280 gram.

naar ons kijkend maar er niet veel van aantrekken dat we daar stonden, het was ook wel een goede afstand, was ook moeilijk foto's maken, handschoenen aan en daardoor kon ik niet makkelijk aan de knopjes draaien, moet zeggen ik had niet eens gekeken in mijn schermpje, het ging allemaal zo snel, maar gelukkig het is nog redelijk gegaan..

De hermelijn is zowel overdag als 's nachts actief, met rustpauzes tussendoor. Het is een carnivoor, die voornamelijk op knaagdieren  als woelmuizen jaagt. Ook vogels en haasachtigen worden gedood. Mannetjes doden grotere prooidieren dan vrouwtjes. De prooidieren worden met een beet in de nek gedood.


 De paartijd valt in mei en juni. Tijdens de paartijd gaat het mannetje zwerven. Zijn woongebied overlapt dan enkele territoria van vrouwtjes. De draagtijd wordt met 280 dagen verlengd, en pas in maart komt het embryo tot ontwikkeling, waarna de eigenlijke draagtijd 21 tot 28 dagen duurt.

In april en mei worden vijf tot twaalf jongen geboren. De jongen zijn blind en doof, maar zijn al bedekt met een bleke, pluizige vacht. Een donkerbruine maan groeit op de nek. Als de moeder de jongen verplaatst, grijpt ze de jongen in deze maan. Na vier weken krijgen ze hun eerste prooi, en ze worden gespeend na vijf weken. Na twaalf weken kunnen de jongen goed jagen. Rond deze tijd zijn ze onafhankelijk.

Na een jaar zijn de mannetjes geslachtsrijp, vrouwtjes al na vijf weken. In juli en augustus verlaten de jongen het nest. Mannetjes trekken verder weg dan vrouwtjes.

Volwassen mannetjes paren soms met jonge vrouwtjes, die nog niet gespeend zijn. Deze vrouwtjes zijn praktisch hun gehele kindertijd drachtig.

Hermelijnen kunnen tien jaar oud worden, maar gemiddeld worden ze slechts anderhalf jaar oud.


De hermelijn is één van de kleinere leden van de marterfamilie, niet te verwarren met de wezel, die de kleinste is. Het onderscheid met de wezel is de grootte, de zwarte staartpunt en de in verhouding iets langere staart. De scheidingslijn tussen de bruine en witte delen van het lijf is scherp afgetekend, in tegenstelling tot die bij de wezel, daar zien we een meer rafelige lijn.


De hermelijn is een zeer actieve jager die door zijn snel en veel bewegen ook veel energie verbruikt en derhalve behoefte heeft aan een geregelde voedselopname. Langere hongerperioden worden hem dan ook vaak fataal. Het dier jaagt in zijn leefomgeving op kleinere zoogdieren zoals muizen, ratten, woelratten, insecten enz.; ook eieren, kikkers en vogels staan op zijn menu en soms konijn of haas, maar dan in mindere mate. Het is zeker een nuttig dier omdat hij een verdelger is van allerlei kleine knagers die schade toebrengen aan de land en bosbouw. Prooidieren worden met een beet achter in de schedel of in de nek gedood. Bij de jacht gebruikt de hermelijn zowel reuk, gehoor als gezicht. Door middel van proeven is aangetoond dat de hermelijn ook kleuren kan onderscheiden. Het netvlies bevat naast een enorm aantal staafjes, ook een groot aantal kegeltjes, die noodzakelijk zijn om kleuren te kunnen waarnemen.


De meest gebruikte manier van voortbewegen is ook bij de hermelijn de zogenaamde martersprong of sprongengalop, waarbij beide voorpoten en achterpoten paarsgewijs de grond raken en de rug sterk gekromd wordt. Behalve deze sprongengalop 'glijdt' de hermelijn ook dicht bij de grond, met de neus laag gehouden, door het gras of begroeiing op zoek naar prooi. De hermelijn klimt, springt en zwemt goed.



De hermelijn is zeer dicht behaard en in november begint de rui, waarbij de donkere haren vervangen worden door witte haren. De rui duurt ongeveer een maand. In voorjaar en najaar kunnen soms 'gevlekte' hermelijnen worden waargenomen, dit komt doordat het dier nog niet volledig gewisseld heeft van vacht.  De staartpunt blijft altijd zwart ook gedurende de tijd dat de hermelijn een witte vacht heeft. Hermelijnen kunnen uitbundig met elkaar spelen. Gewoonlijk zijn ze zwijgzaam, maar 'blaffen' als ze verontrust zijn.



Nesten worden in gangen van mollen en woelratten, onder takkenbossen en steenhopen gemaakt.


Het paarseizoen duurt de gehele warmere periode van het jaar. Afhankelijk van het tijdstip waarop de dekking plaats vindt volgt een gewone dracht van 56 dagen, of een verlengde dracht (van 7 12 maanden) waarbij de vrucht zich gedurende de koude periode, slechts zeer langzaam ontwikkelt en er pas jongen geboren worden in maart, april en mei, die aan het midden of einde van de zomer daarvoor reeds verwekt waren.


Het aantal jongen varieert van 3 tot 9 stuks. Na vijf a zes weken openen ze de oog­jes. Zowel mannetje als vrouwtje houdt zich bezig met de verzorging van de jongen. Wanneer de jongen groot genoeg zijn, kunnen groepjes waargenomen wor­den, die gezamenlijk op jacht gaan. Het vrouwtje verdedigt haar jongen bijzonder fel en zal bij dreigend gevaar niet aarzelen de jongen één voor één weg te brengen naar een veiliger onderkomen. De jongen blijven lang bij de ouders.

Na deze inspanning en een jippie gevoel in ons gaan we verder lopen, de kou zijn we helemaal vergeten. Bij de Nieuwkoopse plassen hebben ze net het riet gemaaid waardoor we leuke landschapsfoto's kunnen maken.

Lusthof De Haeck langs de Hollandsekade in Woerdense Verlaat werd aangelegd in 1933 in de polder De Haak door de Rotterdamse arts Teupken. Deze arts verwierf het terrein dat bestond uit verveend land met petgaten en legakkers. Hij liet het oorspronkelijke landschap grotendeels intact maar legde wel een padenstelsel aan met bruggetjes en een toegangspoort.


Het lusthof werd ooit aangelegd als privé jacht- en visgebied voor de heer Teupken. Dit oude gecultiveerde natuurgebiedje is in een gevarieerd wandelbos veranderd, dat hedendaags voor iedereen toegankelijk is. Een wandelroute van 3,5 kilometer dat door het natuurgebiedje loopt, gaat langs een smal bochtig pad waarlangs weelderige bomen groeien.


In het water dat veelvuldig in het gebied aanwezig is groeien waterlelies, gele plomp en staat gele lis langs de kant. Er zijn legakkers met dotterbloemen en schraallandjes met orchideeën en zonnedauw. In het riet broeden kleine karekieten en houdt de waterral zich verborgen. Verder zijn er verschillende kruiden, varens en paddenstoelen te vinden in het bos.


Langs de Hollandsekade bij De Haeck is een nieuwe uitkijktoren in gebruik genomen. De uitkijktoren is 4 meter hoog en geeft uitzicht over de Wije van de Vliet en Bleigaten, hier zit onder andere de purperreigerkolonie. Naast purperreigers zijn er ook vaak lepelaars en zwarte sternen te zien. Ook zijn er nieuwe zitbankjes in het gebied geplaatst.


Op de terug weg zijn we nog even de molen route gaan doen in de omgeving van Kockengen, maar zoals jullie van mij weten wordt dit een apart blogje. Naar huis gaan dat zit er even niet in. Loes heeft internet op haar telefoon en zo zoeken we de molens op in deze omgeving.
We hebben wel leuke eenden duiken kunnen mee maken op het ijs, valt nog niet mee om op het goede moment op het knopje te drukken.


Smienten waren ook aanwezig in Kockengen. Op de achtergrond een zwaan die ook aan zijn voedsel probeert te komen.


Afstand best nog wel ver weg, maar het zijn zulke mooie eenden.



En de mannen beginnen al ruzie te maken om de vrouwtjes. Wat een gevecht, gaat er echt niet zachtjes aan toe.


Tot de volgende....

Groene Jonker

30-01-2011
Vandaag  naar natuurgebied de Groene Jonker geweest. De weersvoorspelling was dat het vandaag redelijk zonnig zou zijn en vorst in de ochtend. Dus dan ga je vroeg op pad in de hoop om de op komende zon even mee te pikken en de rijp aan de bomen op de kiek te zetten. Om half 8 vanuit Kortenhoef , samen met Loes, naar Noorden toe, zo staat het bij Natuurmonumenten aangeven als adres om de wandelroute te beginnen. Geen opstap plaats te vinden, het zal er misschien best wel zijn, wij konden deze niet vinden. Maar ik had ook een adres in Zevenhoven, die moet je dus hebben, Hogedijk in Zevenhoven, kom je er altijd. Maar helaas het blijft koud en geen zon te zien. We gaan de wandeling toch doen want we horen wel veel vogel geluiden al is het maar van een soort, de grauwe ganzen.


De Groene Jonker is een waterrijk natuurgebied met een grote plas, ruisende rietkragen en natte graslanden. Deze afwisseling in natuur zorgt voor een bijzonder gezelschap van weide- en moerasvogels. Elk jaargetijde zijn ze in grote aantallen te bewonderen.


De natuur is hier nog jong, de omzetting van landbouwgrond naar natuur is begin 2008 afgerond. Het gebied is volop in ontwikkeling, maar er worden al zeer bijzondere vogels gezien.  In de Groene Jonker is het het hele jaar door een drukke bedoening.


Dit ruim 100 hectare grote gebied is onderdeel van de EHS (ecologische hoofdstructuur). Dit is een landelijk netwerk dat de grote natuurgebieden in Nederland met elkaar verbindt. Dit is nodig om planten en dieren voldoende ruimte te bieden om te overleven. De Groene Jonker is onderdeel van de verbindingszone tussen de Nieuwkoopse Plassen en de Vinkeveense Plassen.

Kijk ze zitten met z'n tweetjes, even niet bij de groep.

 De wisselende waterstanden maken het een geschikt gebied voor vogels die in de Nieuwkoopse Plassen steeds minder ruimte krijgen. Een natuurlijk waterpeil zorgt voor jonge, vitale rietlanden. De bijzondere purperreiger zoekt hierin zijn voedsel. In combinatie met overjarig riet gaan hier op termijn ook andere moerasvogels zoals roerdomp, woudaap en baardmannetje van profiteren.


Aan de randen van De Groene Jonker zijn kades opgeworpen die voorkomen dat de omgeving wateroverlast ondervindt.



Een deel van de vogels zal in de omgeving van de Groene Jonker blijven om er dit voorjaar te gaan broeden. De meeste vogels gebruiken het natuurgebied vooral om bij te tanken. Ze moeten aansterken na hun lange reis. ‘Hun doel is nu een broedplek zoeken in Nederland of Scandinavië.


 Ik heb altijd het idee dat deze sigaren de saaiste foto's opleveren. Maar deze kon er mee door.


De Groene Jonker is bijna overal dicht van het ijs, deze vogels zitten vlak bij de uitkijk plaats. Was wel makkelijk op de foto zetten, zo met z'n allen. Maar wat is het donker weer, heel niet gezellig om foto's van dit mooie groepje te maken..

Gelukkig zit dit groepje zwanen zich lekker te poetsen.
Deze wandeling was ca. 4 kilometer, heel goed te doen omdat het gevroren had, anders was het op sommige plekken glibber en glijen. Je moet ook over bruggetjes heen die vlak over het water liggen en ze hebben geen leuning, was wel even heel apart om te doen. Ook omdat ik bang was dat ze een beetje glad zouden zijn.
Het was nu nog vroeg in de ochtend, even een bammetje in de auto genomen en toen naar de Woerdense Verlaat gereden, dat ligt eigenlijk aan de andere kant van de Nieuwkoopse plassen. Even de tenen en de vingers warmen in de auto. Dan moeten we natuurlijk niet uitstappen om de zilverreiger ook de foto te willen hebben, helaas niet gelukt en weer koude vingers. Maar wat we in de Lusthof de Haeck zijn tegen gekomen, doet al het kou vergeten...ach, de meeste van jullie weten dit al.....maar de foto's komen in de volgende blog..

Tot de volgende...

Jean Paul Gaultier Edite - Valentijn 2011


Allemaal een fijne valentijns dag.....

Jean Paul Gaultier valentijn Editie 2011.

Elk jaar geeft JPG een uitgave uit met Valentijn. Het is jammer genoeg een blik geworden die niet doorzichtig is. Ik maak het niet open, al mijn blikken zijn nog dicht, alleen in deze zit ook een miniatuur flesje, nu is de verleiding wel erg groot om het blik open te maken maar dan is de folie met het hartje niet meer te gebruiken. Er wordt wel eens aan me gevraagt bij welk jaar een flesje hoort, ik zal er zo nu en dan één plaatsen om de serie voor de mede spaarders makelijk te maken op hun gemiste flesje te zoeken.

Ik heb vroeger in een parfumerie zaak gewerkt en deze verslaving is blijven hangen.

Tot de volgende...

Alfred J. Kwak taartjes


02-02-2011
Vandaag kreeg paps Ron ( mijn broer) van zijn zoontje ( mijn neefje, 1 1/2)  een lekker doosje taartjes mee naar zijn werk. Ze zijn er thuis maar druk mee geweest, heb begrepen dat de hele keuken gesopt moest worden, we hebben er wel drie dagen heerlijk van gesnoept. De tekening heb ik even door de scan heen gehaald. Zo kan het nooit weer kwijt raken en ik bewaar ze allemaal in een doos.

Dank jullie wel schatten in Broek, was een leuke verrassing.










Tot de volgende....

Amsterdamse waterleiding duinen - AWD en wandeling Zandvoort

 23-01-2011
Stond in het teken van de bloggers AWD wandeling. In mijn vorige blog hier over, de "Waterspreeuw" in beeld gebracht.
Paul van der Stap heeft ons, 30 man sterk, door een prachtig stukje AWD laten lopen. http://www.natuurtochten.com/ is Paul zijn internet site. Meestal loopt hij met de paard en wagen door het AWD.
Het was zwaar bedompen weer en dat is aan de foto's te zien. Maar het blijft een prachtig natuurgebied.
 Hier lopen we op het Grote Zwarteveld, zo zielig het boompje zo alleen. Wat zal het hier mooi zijn in het voorjaar.


 Hier is het de vraag "wie kijkt naar wie", we houden het alle twee lang vol, maar wanneer er één begint te rennen volgen de andere.

 Zicht op Zandvoort, daar schijnt een heel vaag zonnetje. De watertoren is nog net te zien.

 We lopen verder in het infiltratie gebied, volgens mij is dit verboden voor mensen maar met Paul zal het vast wel mogen.

 Drijfzand in het infiltratie gebied, met een boomstronkje nog net zichtbaar.

 En wie kent ze niet, tijdens de pauze bij de schuilhut hebben we even staan wachten met z'n allen in de hoop dat er een vosje zich zou laten zien, er zijn mensen in de groep die de vosjes nog nooit gezien hadden. Maar op dat moment geen rakker te bekennen. De grote groep gaat in groepjes verder. Wij lopen eerst nog met een groep mee en dan vraag ik aan Loes of dit de weg is naar de waterspreeuw, dat was het dus niet, wij verlaten de groep en gaan met z'n drietjes verder. Loes, Odette en ik lopen richting de waterspreeuw en Odette ziet plots deze vos, is niet erg mak en loopt ook mank. Wel een paar leuke foto's van kunnen nemen op afstand.


 Deze Judasoor heeft zijn langste tijd gehad, zo mooi als deze is wanneer hij in zijn herfst kleuren is, zo saai als hij vandaag was, maar met een groene onderlaag is het toch nog iets.

 Deze blijven rustig zitten voor ons. Altijd leuk om ook deze fotomodellen op de foto te hebben. Wat gaat het toch makkelijk met deze rustige beestjes. Ze zijn al zo aan de mensen gewend.

 Een detail van een boomstam, wanneer je er naar kijkt zie je steeds meer kleuren er in.

En toen was het einde gezellige zondag, maar nog veel te vroeg om naar huis te gaan. Ik was met Loes meegereden, we zijn nog even naar Zandvoort gereden,

 naar de zee toe lopend deze schelpen even op de foto genomen, en wanneer we verder lopen zien we de meeuwen vrolijk vliegend boven zee..


 wat een kunst om dit op de foto te krijgen, je wilt natuurlijk een aparte houding. Er zijn er heel veel in de prullenbak gegaan omdat ze op elkaar leken of dat het scherpstelpunt niet op de oogjes was.

 Dansend boven de zee om een hapje eten te vinden.

 Zijn jullie nu nog niet weg..we zijn er inderdaad een mooi poosje mee bezig geweest, je vergeet gewoon de tijd, het is dat we het ook koud krijgen want er staat een wind, maar verder op zijn twee kitesurfers bezig...



 dat is ook heel leuk om op de foto te zetten. Maar de foto's willen maar niet zuiver over komen..wat is er toch aan de hand, totdat Loes op de lens kijkt, tja nu snappen we het, we hebben mat glas. Omdat het miezert en de wind van zee komt is de lens met kleine druppels...

daarom de foto's is naar de sepia kant bewerkt.

Waar komt dit kleine stoeltje toch vandaan, het lijkt ons toch niet het weer om nu met je kleine nu heerlijk op het strand te zitten. Maar voor ons een mooi gekleurd voorwerp, tussen al die sombere foto's.
Het was een mooie sombere dag, heb genoten van de zee en bij thuis komst gaan de wangetjes zo lekker gloeien. Dit moet je eigenlijk elke maand een keer doen, gewoon er lekker uit.

Tot de volgende....